آیت الله شیخ حسنعلی اصفهانی نخودکی رحمه الله از علمای ربّانی و صاحب کراماتي بود که ارادت ويژه اي به خاندان رسالت و حضرت سيدالشهدا عليه السلام داشت. این عارف وارسته هر سال دهه محرم در منزل خود مجلس روضه برپا می داشت و بسیار گریه می کرد و یاد مصائب امام حسین عليه السلام برایش جگرسوز بود.

نقل کرده اند وقتی ايشان از دنیا رفت، یکی از بزرگان او را در عالم خواب دید و احوالش را جويا شد. پاسخ داد: وقتی مرا در قبر نهادند دو فرشته نکیر و منکر برای سوال و جواب آمدند. از توحید و نبوت سوال کردند، جواب دادم تا این که از امامان پرسیدند: نام امیر مومنان عليه السلام را به زبان آوردم که امام اول من است، سپس از امام حسن عليه السلام نام بردم؛ ولی وقتی که نام امام حسین عليه السلام را به عنوان امام سومم به زبان آوردم بی اختیار گریه کردم، آن دو فرشته نیز منقلب شده و گريستند.

سپس به یکدیگر گفتند: آزادش کنیم کار این آقا با امام حسین عليه السلام است دیگر نیازی به سوال نیست. مرا آزاد نمودند و رفتند و اینک می بینی که شاد و خرسندم و در جایگاه خوبی هستم.

کرامات امام حسین عليه السلام ، ص 178

+ بشنويد: با صداي حاج حسن خلج (بخش اول) (بخش دوم)

گاهی اوقات زندگی طوریه که آدم نون امروز را واسه شکم فرداش نمی خواد، اونوقته که رویاهای آدم به تعویق می افته.
گاهی اوقات آدم از سرنوشت، ‌رو دست خوبی می خوره،‌ که فکر می کنه داره تصمیم می گیره.
اونوقته که آدم ادعاهایی می کنه،‌ که تو رو دربایستی انجامش گیر می افته.
گاهی اوقات آدم از آرزوهاش جا می مونه.
گاهی اوقات آدم می خواد بازی کنه، ‌بازیگر می شه.
گاهی اوقات داره می خنده وقتی تو دلش خونه، گاهی گریه می کنه وقتی داره از زور خنده می میره.
گاهی اوقات شوخی شوخی همه چیز جدی می شه.
گاهی اوقات آدم وقتی زیاد می خواد کم می یاره، گاهی وقتی کم می یاره زیاد می خواد.
گاهی اوقات با ترس و لرز بر می گرده به پشت سرش نگاه کنه،‌ می بینه چه شجاعتی.
گاهی اوقات با شجاعت می تونه ترساشو نگاه کنه.
گاهی اوقات آدم به دنبال خوشبختی، ‌زندگی را گم می کنه، گاهی هم با انتظار زندگی را معنا می کنه.
گاهی اوقات آدم برای پیدا کردن یه گنج الکی،‌ گوهر خودشو گم می کنه،‌ گاهی هم گوهر حقیقت را پیدا می کنه.

الهی... با خاطری خسته، دلی به تو بسته، دست از غیر تو شسته، در انتظار رحمتت نشسته ام... میدهی، کریمی... نمیدهی، حکیمی... می خوانی، شاکرم... میرانی، صابرم...

الهی احوالم چنان است که می دانی و اعمالم چنین است که می بینی... نه پای گریز دارم و نه زبان ستیز...

الهی، مشت خاکی را چه شاید و از او چه بر آید و با او چه باید...؟

دستم بگیر یا ارحم الراحمین...

میتوانیم در کنار هم زندگی کنیم کمی منصفانه تر...

میتوانیم با هم صحبت کنیم کمی مهربانانه تر...

میتوانیم به هم کمک کنیم کمی بیشتر...

میتوانیم بندگی کنیم کمی قشنگ تر...

خوب بودنمان به کسی برنمی خورد...

من یقین دارم اگر درباره ی فلانی صحبت نکنیم هم روز شب میشود...

اگر به آن بنده خدا نگاه نکنیم، عمرمان هدر نمیرود...

اگر قبل از اینکه حرف بزنیم، فکر کنیم، لال نمیشویم...

اگر به جای حرف مردم کمی به خدا فکر کنیم، ضرر نمیکنیم...

اگر با آن بنده ی گمراه کمی دوستانه تر برخورد کنیم او را از آنی که هست بدتر نمیکنیم...

اگر یک بارم که شده بخواهیم درباره ی حرف های پدرومادرمان فکر کنیم، کوچک نمی شویم...

اگر کمی برای دیگری ازخود گذشتگی کنیم، فانی نمیشویم...

اگر برای فرج آقا کمی تلاش کنیم، اینقدر بدبخت نمی شویم...

اگربا این وضع بد زندگی کنیم حتم دارم که به زودی زمین از خوب شدنمان تعجب کند.

 پس طوری زندگی کنیم که بد بودنمان موجب تعجبش شود...

به شرکت های بالا بادقت نگاه کنیم.

عده ای شنیده ایم و عده ای هم شاید نشنیده باشیم که بخش اعظمی از سهام شرکت های فوق در تملک ثروتمندان یهودی اسرائیلی ست که مستقیما در جنگ نابرابرانه مقابل مردم بی دفاع فلسطین خرج  میشود.

این یک ترفند تخریب تبلیغاتی علیه شرکتهای فوق نیست بلکه یک واقعیت محض است. البته چندین شرکت دیگر نیز وجود دارند که در عکس فوق قرارندارند.

با خرید هر گوشی نوکیا لااقل یک فشنگ به طرف فلسطینیان شلیک میکنیم !!

با خرید لپ تاپ های اچ پی, یک خشاب فشنگ !

با نوشیدن پپسی, کوکاکولا, سون آپ , میرندا, فانتا, ....

با مصرف دیگر کالاهای فوق هزاران فشنگ.....

شخصا میدانم این کالاها جزو زندگی روزمره بسیاری از ما شده و بدون آنها ممکن است گاها دچار مشکلاتی شویم مخصوصا عاشقان نوکیا !  ولی یادمان باشد روزی خواهد آمد که عده ای در پیشگاه ایزد منان خواهند گفت : ما نمیدانستیم...

پس به شما گفتیم تا :

أَنْ تَقُولُوا يَوْمَ الْقِيامَةِ إِنّا كُنّا عَنْ هذا غافِلِينَ،

براي اينكه روز قيامت نتوانيد بگوييد ما غفلت داشتيم

انتخاب با خود شماست.

بله این جمله را انقدر شنیده ایم که همه حفظیم

ولی کو عمل؟!

داستان اون قومی رو فراموش نکنیم که همگی به عذاب الهی گرفتار شدند با اینکه افراد خوبی هم در بینشان بودند و تنها دلیل عذاب اون خوب ها این بود که امر به معروف و نهی از منکر نکردند و به وضع موجود راضی بودند.

امر به معروف تأثیر گذار تر از نهی از منکر است، پس بدونیم که باید بازبون خوش صحبت کنیم

لطفا به حدیث قدسی زیر توجه کنید:

خداوند متعال به حضرت داوود فرمود: مرا دوست بدار و مرا در نظر مخلوقات نیز محبوب بگردان.

جضرت داوود گفت: پروردگارا باشد من تو رادوست دارم ولی چگونه تو را محبوب آفریدگانت بسازم؟ فرمود: نزد آنان نعمت های مرا یاد کن. یقینا وقتی نعمت های مرا برای آنان یاد کردی مرا دوست خواهند داشت.

خورشید سپهر عدل و داد است جواد         سرلوحه دفتر رَشاد است جواد
        در جود و سَخا کسی به پایش نرسد         چون مظهر جود حق جواد است جواد

مظلوم تر از جواد، بغداد نداشت                آن مظهر داد، تاب بیداد نداشت
می خواست که فریاد کند تشنه لبم          از سوز جگر طاقت فریاد نداشت

سلامی به صفای جبهه های نور، به عطر عبادت رزمندگان و به حرارت عشق سنگرنشینان. سلامت باد، ای آبروی دو عالم، ای جواد، ای تقی، ای فرزانه ترین فریاد تشیع سرخ. سلامی به حرارت شوق، به روشنی شفق و به قداست اشک سرخ.